Even Voorstellen…

Goedendag, ik ben Neltje Elizabeth Botermans. Moeder van 3 prachtige kinderen. Inmiddels zijn ze allen van de middelbare school af. En gelukkig allemaal met een diploma op zak.

Ik ben Pabo-gediplomeerd en daarna heb ik een opleiding van drie jaar remedial teaching/Intern begeleider voltooid. Ik heb gewerkt als leerkracht en als remedial teacher in het basisonderwijs, speciaal basisonderwijs en op middelbare scholen van verschillende niveaus als coach/begeleider binnen het Passend Onderwijs.

Wat ik als professional tijdens mijn werk ervaarde, beleefde ik als moeder thuis. Hoe theorie en praktijk kunnen verschillen weet ik maar al te goed. Ik heb kennis en ervaring van verschillend gedrag en ken de kenmerken van kinderen die volgens de DSM een naam hebben gekregen. Als onderwijsprofessional heb ik geleerd om deze namen een betekenis te geven waardoor de begeleiding eenvoudiger leek. Echter, in de praktijk geven deze namen kinderen een label waar ze maar moeilijk vanaf komen. Elk kind is uniek. Elk kind is anders, los van mogelijke overeenkomsten. Leerkrachten blijken daarin vaak de plank volledig mis te slaan. Ik ben nu van mening dat we kinderen tekortdoen als we hen vanuit een DSM-titel benaderen.  Ik denk ook dat veel kinderen binnen het huidige onderwijssysteem niet vanzelfsprekend tot hun recht komen. Het belangrijkste ontbreekt vaak. Het gezien worden. Onze maatschappij lijkt te zijn vergeten hoe we kunnen leren van de kinderen om de essentie weer te zien. Kinderen komen van waar wij naartoe gaan. Elk kind is uniek en bijzonder en verdient vertrouwen en bescherming van volwassenen.

Jonge kinderen leven in een magische wereld. Het boekje De Klein Prins, dat Antoine de Saint-Exupéry in 1943 schreef, beschrijft deze magische wereld voor mij zo mooi. Tegelijk is het een filosofisch boekje voor volwassenen vol aanwijzingen en inzichten over hoe ver wij ons hebben verwijderd van deze prachtige wereld. De wereld waarin je het belangrijkste niet kan zien. De eenvoud van de essentie blijkt ontwapenend.

Ik denk dat kinderen liefde, vertrouwen en veiligheid nodig hebben die ze van hun ouders mogen verwachten: Het belangrijkste dat je niet kunt zien. Daarmee respecteer je hun zijn, hun bestaansrecht. Tot ze zelfstandig zijn, zijn ouders hiervoor verantwoordelijk. Daarom is het zo waardevol dat je als ouder je kind leert kennen, accepteren, ermee leert omgaan en veel liefde, veiligheid en vertrouwen kan geven. Dat lukt het best wanneer je vanuit je hart, je diepste innerlijke stem naar je kind leert kijken. Mijn wens is om ouders te bekrachtigen zodat ze kunnen zorgen dat kinderen gezien worden, in liefde op kunnen groeien en vol zelfvertrouwen hun levensreis voort kunnen zetten.

Welkom op mijn site. Kijk rustig rond en misschien tot ziens!